Podstawową zasadą osteopatii jest holistyczne podejście do organizmu człowieka.

 

OSTEOPATIA jest to oparte na zabiegach manualnych postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne dotyczące dysfunkcji ruchomości stawowej i tkankowej, w zakresie wpływu tych dysfunkcji na występowanie stanów chorobowych – mające na celu poprawę stanu zdrowia pacjentów, jak i profilaktykę w utrzymaniu tego dobrostanu. Taką definicję osteopatii przyjęło Towarzystwo Osteopatów Polskich (TOP).

Osteopatia to metoda leczenia manualnego z ponad 100 letnią tradycją. Jest uznaną i cenioną w wielu krajach na świecie formą diagnozowania i leczenia. Za ojca nowożytnej osteopatii uważa się Andrew Taylor Still’a, amerykańskiego lekarza który w 1892 roku założył pierwszą szkołę osteopatii – American School of Ostheopathy. Dziś osteopatia jest uznaną dziedziną   w   systemie   medycznym, a osteopatą może zostać wyłącznie lekarz lub fizjoterapeuta, który przejdzie szkolenia podyplomowe w ilości 1000 godzin (5 lat).

Od czasów Stilla osteopatia przeszła długą drogę do Europy i znaczną metamorfozę. Współczesna osteopatia i jej praktykowanie wymaga doskonałych umiejętności praktycznych oraz ogromnej wiedzy ogólnomedycznej.

Osteopatia jako medycyna manualna zaburzeń funkcjonalnych wpisuje się zakresem swego działania w krajobraz ochrony zdrowia ludzkiego, jako medycyna z wyboru, w przypadkach zaburzeń funkcjonalnych organizmu.

Diagnozuje zaburzenie ruchomości, napięcia i konsystencji tkanek – głównie w narządzie ruchu (ale nie tylko) – w zakresie jej wpływu na wystąpienie konkretnych objawów chorobowych. Jest to tzw. wczesna diagnostyka wskazująca tkanki zmienione funkcjonalnie zanim pojawią się zmiany strukturalne.

Osteopatia z powodzeniem współpracuje z leczeniem klasycznym i chirurgicznym wspomagając zastosowane leczenie farmakologiczne czy chirurgiczne poprzez czuwanie nad jakością ruchu tkanek chorego i stymulując procesy naprawcze organizmu.

Osteopatia adresowana jest do pacjentów w każdym przedziale wiekowym. Leczenie dotyczy głównie dysfunkcji somatycznych – oznacza to zmianę ruchomości w tkankach ciała. Innymi słowy: dysfunkcja somatyczna to stan, w którym kości, stawy, mięśnie, więzadła, powięzi czy też membrany nie poruszają się w sposób, w jaki powinny. Co za tym idzie nie dostają odpowiedniego zaopatrzenia   krwi,  limfy  i płynu mózgowo-rdzeniowego. W wyniku tego w ciele pojawiają się zmiany, które mogą powodować ból.

Prewencyjna rola osteopatii polega na niedopuszczeniu do utrwalania się zmian ruchomości tkankowej będących wynikiem urazów, przebytych chorób czy powtarzających się złych nawyków ruchowych i/lub higienicznych. Tkanki w dobrej kondycji są bardziej odporne na urazy, infekcje i zapewniają prawidłowe funkcjonowanie niezbędne w utrzymaniu homeostazy.